Hivos opent fototentoonstelling om aandacht te vragen voor yezidi-vrouwen
Het vraagt moed om vooruit te durven kijken. Die boodschap wil Hivos overbrengen met de fototentoonstelling ‘Durven dromen: vijf jaar na de aanval op het yezidi-volk’.
Op 3 augustus is het vijf jaar geleden dat de yezidi-gemeenschap in Irak werd aangevallen door soldaten van Islamitische Staat (IS). Daarbij werden bijna 7000 vrouwen en kinderen gevangen genomen. Een groot deel van de vrouwen die zijn ontsnapt of bevrijd leven nu in opvangkampen in Noord-Irak. Hun situatie lijkt uitzichtloos, maar sommige vrouwen durven voorzichtig weer te dromen van een betere toekomst.
Durven dromen
Met de fototentoonstelling ‘Durven dromen: vijf jaar na de aanval op het yezidi-volk’ presenteert Hivos een serie foto’s van yezidi-vrouwen die in de kampen wonen. Tijdens het bezoeken van de expositie maak je kennis met krachtige vrouwen zoals Iman Ido, die op tienjarige leeftijd gevangen werd genomen door IS en er nu van droomt om advocaat te worden. Of met Kheyriya, een 15-jarig yezidi-meisje dat graag psycholoog wil worden en een boek over haar leven wil schrijven. En met Layla die haar verhaal heeft opgeschreven en zo de confrontatie met haar verleden aan durfde te gaan.
Over de fotograaf
De foto’s zijn gemaakt door Seivan M. Salim, een fotograaf uit Duhok (de Koerdische regio van Irak), die al jaren mensenrechtenschendingen van vrouwen en meisjes vastlegt. Sinds de val van IS, richt Seivan zich op het delen van de verhalen van yezidi-vrouwen en -meisjes. Ze vraagt hiermee aandacht voor de situatie van deze vrouwen en roept de internationale gemeenschap op in actie te komen.
In het Humanity House
De tentoonstelling is van 31 juli tot en met 25 augustus gratis te bezoeken in het Humanity House in Den Haag.
Bekijk hieronder een selectie van de foto’s en verhalen die te zien zijn.
Iman Ido (15 jaar) werd gevangengenomen op 10-jarige leeftijd
“Ik was nog maar tien jaar oud toen ik gevangen werd genomen door IS. Ik werd verkracht door mannen die vier – vijf keer zou oud waren als ik. Ik wist geeneens wat seks was. Nu vertel ik mijn verhaal, omdat ik wil dat de hele wereld weet hoe slecht deze mannen zijn. Na drie jaar wist ik te ontsnappen met hulp van IS-deserteurs. Ik werk op dit moment in een kledingwinkeltje in het vluchtelingenkamp, maar ik denk al na over mijn toekomst. Ik wil advocaat worden en voor de rechten van de yezidi’s opkomen.”
Wonen in kamp Chamishko
De moeder van Syran en Shilan is meer dan drie jaar gevangengehouden door IS. De zussen wonen al jaren in het kamp, maar kunnen er niet naar school gaan. Deze foto werd gemaakt toen de zussen werd gevraagd hoe ze denken dat hun leven eruit zal zien over vijf jaar. “Het enige dat we op dit moment willen, is teruggaan naar onze eigen dorp en weer een normaal leven leiden.” Syran: “Onze situatie verbetert maar niet, het verslechtert eigenlijk alleen maar. We hebben niemand meer over. Ik wil graag terug naar school gaan en dokter worden”.
Kheyriya (15 jaar) woont in kamp Sharia kamp, Dohuk, Noord-Irak
Dit is een van mijn schilderijen. Ik heb een aantal workshops in het kamp gevolgd om te leren schilderen. Ik houd ervan om mensen om me heen blij te maken. Als ik mijn eigen geld verdien, dan wil ik het allemaal aan weeskinderen geven. En ik wil mijn school afmaken, mijn familie meenemen en hier weggaan. Dan word ik psycholoog en ga ik een boek over mijn leven schrijven”.
Katrin (links, 19 jaar) en Kafiya (rechts, 23 jaar) maken deel uit van een groep vrouwelijke yezidi dafspelers. De jonge vrouwen hebben dit Koerdische druminstrument leren spelen tijdens muziektherapiesessies in het kamp. Ze zijn er zo goed in geworden dat ze nu een klein inkomen verdienen door dafs te spelen op evenementen.
